Yalnız değilim, eminim buna, hiç yüzünü tanımadığım insanların sosyal medyada yazdıklarını görünce 'evettttt' diye haykırıyorum. Kalbim küt küt atıyor, yalnız olmadığımı en derin nefesimde hissedebiliyorum. Keza yakın dostlarımdan da ülkecek geçirdiğimiz enteresan dönem için ettikleri isyanı duymak, umut oluyor benim için.
Boşverliyemiyoruz artık büyük kısmımız... "Bak güneş doğuyor, aman da gidip kahvelerizi keyifle içelim" yapamıyoruz. Bir yanımız hep buruk geziden bu yana... Gezi değil başlangıcı biliyorum burukluğumuzun ama o isyanda yakınlaşmamızın sembolü....
O kadar eğitim.... Kullanacak alan bulamamız...
O kadar insanlık.... Karşılığını göremediğimiz...
O kadar emek.....kucağımızda koca bir hiçle kalakaldığımız...
Gezi'ye kadar olan süreçteki ekonomik krizlerden bir tek bizim etkilenmemiz, doğru bildiğimiz her şeyin tersine dönmüşlüğü müdür bilinmez....
Bu bilinmezlikler biriktiğinde boşverliyemiyorum hiç bir şeyi. Yarının egosuna düştüm, çocuklarımı bu ülkede neler bekliyor diye. Ve bugün her konudaki çaresizliğimiz...
Bir adam akıllansın artık dursun diye beklerken ölüm haberini bekliyoruz dört koldan.
Ve diğer yandan şuursuzca devam eden hayat çemberi. Şuursuzlar ordusunun kendi içlerinde saflara ayrılması.
Bize düşman olan şuursuzlar, ve bizdenmiş gibi gözüken şuursuzlar....
Soma için... Ne yapabiliriz diye debelenirken en basiti önüme gelen mezuniyet tantanası... Bu mudur? Bu kadar mıdır? İletileri yazdık, profilleri kararttık ve üç beş kuruş para yardımı da yaptık ve yas bitti. Bu mudur bu dönemin ebeveynliği? Uçuk rakamların telefuz edildiği bir kutlama... Ne yapalım bu da hayat; ülke böyleyse böyle her şey devam ediyor mudur olay? "Aaa ama ben yardım ettim" diyiverecekler, daha çok yardım et bir zahmet.
Hayat duracak diye korkanlar, durmuyor öyle hemen işte. Şuur devreye girdiğinde her şey rayına oturuyor medeniyet dediğin alanda.
Artık boşverliyemiyorum hiç bir şeyi....
Ve bildiğim tek şey bu ülkenin başına ne geliyorsa baştakilerin, halkın hemen her şeyi unutacağına emin olmasından geliyor...
O kadar eminler ki tepki üç beş gün ve sonra ekonomi özellikle de yeme/içme sektörü devam eder.
Sıcak para akışı durmaz. O kadar eminler ki ne yaparlarsa yapsınlar bu halk her şeyi hemen unutur....
Neden bir şeyi değiştirmek zorunda kalsınlar ki, bizler değişmedikten sonra?...
Neden zahmet etsinler ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder